The present study was conducted in Pathumthani province. The purposes of this study were to determine an effective of lecturers in higher education institutes, Pathumthani province. Moreover, to study job satisfaction of lecturers who worked in these higher education institutes and to determine the relationship between personal factors and effectiveness of these lecturers in higher education institutes. Furthermore, to study the relationship between effectiveness and job satisfaction of these lecturers in higher education institutes. The sample consisted 355 lecturers in higher education institutes. The tool used in this research was the questionnaire. Statistical analysis used to analyze the data were frequency, percentage, mean, standard deviation, t-test independent sample, F-test (One-way ANOVA), Pearson’s correlation coefficient ( √ ) and multi-regression analysis. The results have shown that 1) Effectiveness of lecturers in higher education institutes, Pathumthani province was at a good level (x̄ = 4.03). 2) Job satisfaction of lecturers in higher education institutes, Pathumthani province was at a good level (x̄ = 3.83). 3) Male and female lecturers in higher education institutes, Pathumthani province, showed no differences in effectiveness (t = -0.709, p = 0.479). 4) Age of lecturers in these higher education institutes had no effect on the effectiveness (F = 2.402, p = 0.068). 5) Lecturers in higher education institute, Pathumthani province with different education level appeared to have differences in effectiveness (F = 9.287, p = 0.000). 6) Academic ranks of these lecturers showed no differences in effectiveness (F = 0.659, p = 0.578). 7) Difference in a monthly income of these lecturers had an effect on the effectiveness (F = 8.052, p= 0.000). 8) The marital status of these lecturers appeared to have no influence on the effectiveness (F = 1.043, p = 0.374). 9) There was a positive relationship between effectiveness and job satisfaction of the lecturers in higher education institutes, Pathumthani province was at low level (r = 0.470, p = 0.000). 10) Teaching experience had no influence towards the effectiveness of lecturers in higher education institution's, Pathumthani province.

การวิจัยครั้งนี้ได้ทาการศึกษาในคณาจารย์ที่ทางานอยู่ในสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานี โดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประสิทธิผลของคณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษา เพื่อศึกษาความพึงพอใจในการทางานของคณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษา เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลและประสิทธิผลของคณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษา เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิผลและความพึงพอใจในการทางานของคณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือ คณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานีจำนวน 355 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่า t-test independent sample ค่า F-test (One-way ANOVA) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1. ประสิทธิผลของคณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัด ปทุมธานีอยู่ในระดับมาก (x̄ = 4.03) 2. ความพึงพอใจในการทางานของคณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานีอยู่ในระดับมาก (x̄ = 3.83) 3. คณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานีเพศชายและเพศหญิงมีประสิทธิผลไม่แตกต่างกัน (t = -0.709, p = 0.479) 4. คณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานีที่อายุต่างกันมีประสิทธิผลไม่แตกต่างกัน (F = 2.402, p = 0.068) 5. คณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานีที่มีระดับการศึกษาต่างกันมีประสิทธิผลแตกต่างกัน (F = 9.287, p = 0.000) 6. คณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานีที่มีตำแหน่งวิชาการต่างกันมีประสิทธิผลไม่แตกต่างกัน (F = 0.659, p = 0.578) 7. คณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานีที่มีระดับรายได้ต่อเดือนต่างกันมีประสิทธิผลแตกต่างกัน (F = 8.052, p = 0.000) 8. คณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานีที่มีสถานภาพการสมรสต่างกันมีประสิทธิผลไม่แตกต่างกัน (F = 1.043, p = 0. 374) 9. ประสิทธิผลมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความพึงพอใจในการทางานของคณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานีในระดับต่ำ (r = 0.470, p = 0.000) 10. ประสบการณ์สอนไม่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของคณาจารย์ของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดปทุมธานี